Derek (B) Singer-songriter CC De Schuur Mariakerke (26-01-2020) reporter: Steven Kauffmann & photo credits: Anja Cleemput info club: De Schuur info band: Derek © Rootsville 2020

“De Schuur” van organisator en bezieler Rik Tans blijkt inderdaad de schuur te zijn van een authentiek boerderijtje in Mariakerke, een idyllische plek omringd door weilanden in een volkswijk. In dit oord van heilzaamheid voor oor en ziel voelen wij ons bijna als in een kapelletje op deze welhaast lenteachtige zondag en nemen we plaats tussen een select gezelschap om te genieten van de exploten van ene Derek, singer-songwriter die niet voor een gat valt te vangen en op zijn 60ste staat voor wat wellicht een boerenjaar lijkt te worden voor deze artistieke duizendpoot.

Op deze heerlijke namiddag zou hij quasi achteloos talrijke parels uit zijn ondertussen 12 cd’s tellen oeuvre schudden en hij ging dan ook fors en origineel van start met een coverversie van “Political World” (van Dylan uit “Oh Mercy” uit 1989), gelardeerd met een flard “Gotta serve somebody” in het refrein. Dit gevolgd door een Lou Reed-achtig gebracht “Dreadlocks” en een levensles over de slalom van het leven getiteld “ Find a road that swings”.

Hierna serveerde hij een hoogstpersoonlijke interpretatie van Adamo zijn “C’est ma vie” op zijn Dereks en zijn eigen “Het wonder van het zijn”. Hij las vervolgens uit zijn verhalenbundel “16” een verhaaltje over een – ahum – onbevlekte ontvangenis temidden van tourbusjes en felle teenage girls in het Tsjechië van de jaren 90 … en dit werd verklankt in der songh “Immaculate Conception”.  De geest van Ry Cooder bleek nooit ver weg in “Meisse/Maasse” dat mits een opzwepende crescendo werd upgespiced en echo’s van de stem van een Freek De Jonge waden nadrukkelijk doorheen “La Clef de tes Champs”.

Dan worden we getrakteerd op een streepje uit zijn toekomstige plaat met the Rolls (een tributeband to Charles Bukowski) “I wanna be a cat”, dat uitmond in een meezingfestijn en flarden “If only I wanted to” van spitsbroeder Bruno Deneckere.  Afsluiter van de eerste set is een op het songschrijverschap van Renaud geënt “Oui, je t’aime”.  Ook tijdens de tweede set blijft onze gastheer grasduinen in meer dan 30 jaar artiestenbestaan en steekt hij Drs P-gewijs van wal met “Ik wil nog wel met jou” en het lekker macabere “Morfeus”. Dan worden we gekatapulteerd naar de zeedijk van Blankenberge in 1989 (de hoogdagen van “Tien om te Zien”) met zijn classic “All by the Way” in een heel punchy versie.

Dit gevolgd door een luchtige song over de adrenaline van de ziel met “Love is right here”. Derek leest nog een stukje voor over zijn eerste tongkus en gaat gestaag verder met “Hey Sugar”, een broeierig werkstuk uit de vorig jaar verschenen CD van Derek and the Dirt. “Petit Lapin” wordt in een lieflijk Frans gezongen, net als “Cabalitto”, zowaar in het Spaans: een ode aan de wonderlijke wereld van het zeepaardje en een “magica” vertolking ! De voorleesstonde wordt weer opgepikt met citaten van zijn dochter en we naderen stilaan het einde met nog een immer zinderend “Vésoul” van Brel maar hier in een naar zijn eigen hand gezette versie. Bisser is een huldesong aan zijn teerbeminde zus (“Zusje”) en zoals geopend werd met Dylan, valt het doek ook met een verfranst “One more cup of coffee fort he road”, bij wijze van Dylanesk eerbetoon en orgelpunt.  We beleefden onder gelijkgestemden een schitterende zonnige winterse namiddag in de Schuur.